ULDUZ

(1964)

Rejissor: K.Nəcəfzadə

Ssenari müəllifləri:

A.Quliyev, H.Nəcəfov, Y.Fogelman

Liretto: Sabit Rəhman

Mahnının müəllifi: Z.Cabbarzadə

— Limon, çay – limçay.

— Kəs!!!
— Kəsdim.

— Arvad, zilə çıxma… Mən elçilərə söz vermişəm.

— Ortalıqda heç kəs dayanmasın. Yoldaş Gülümsərovun yeridi.

— Qaytarın qoyunları!

— Siz də mənim kimi ədəbiyyatın qurbanı olmusunuz?
— Yox, mən elmin qurbanıyam.

— Mən ürəyiyumşaq adamam, pencəyi çıxart!

— Axır ki, bizi də təbrik edən tapıldı.

— Gözünə çöp düşüb???
— Yoox, ürəyimə dərd düşüb. Ağız, him-cim başa düşmürsən?

— Möhsün yaralanmışdır, bir bax ürəyi qandır, doktor dedi ki, yalnız Nazik ona dərmandır!

— Yox, bunu yazma!

— Məhəmməd?
— Can Məhəmməd!

— Sən mənim cücəmsən.
— Sən mənim fərəmsən, Züleyxa!

— Toyuq? Fermadandı?
— Yox, nə danışırsan? Öz həyətimizdəndi.

— Siz çarlinston da oynayırsız?

— Musyaa… siz dazsınızzz?! Axır ki, bir alim ərə rast gəldim.

— Kənd deyil, lap operettadır.

— Göz qaralır, baş fırlanır, adam solur eşqindən. Gör dünyada nələr olur, nələr olur eşqindən.

— Bu kimdir, ay Məhəmməd qardaş?
— Günahlarımdı. Məni qarabaqara izləyir.

— Qızına elçi düşəndə Əlişə atam deyirdin!

— Yox, anadangəlmə dulam.

— İndi day sən mənim əlimdən Elimlər Akademiyasında da qaçıb gizlənə bilməzsən…

— Əmr etsəniz, lap seygah da oynayaram.

— Möhsün, yaz!