(1964)
Rejissor: K.Nəcəfzadə
Ssenari müəllifləri:
A.Quliyev, H.Nəcəfov, Y.Fogelman
Liretto: Sabit Rəhman
Mahnının müəllifi: Z.Cabbarzadə
— Limon, çay – limçay.
— Kəs!!!
— Kəsdim.
— Arvad, zilə çıxma… Mən elçilərə söz vermişəm.
— Ortalıqda heç kəs dayanmasın. Yoldaş Gülümsərovun yeridi.
— Qaytarın qoyunları!
— Siz də mənim kimi ədəbiyyatın qurbanı olmusunuz?
— Yox, mən elmin qurbanıyam.
— Mən ürəyiyumşaq adamam, pencəyi çıxart!
— Axır ki, bizi də təbrik edən tapıldı.
— Gözünə çöp düşüb???
— Yoox, ürəyimə dərd düşüb. Ağız, him-cim başa düşmürsən?
— Möhsün yaralanmışdır, bir bax ürəyi qandır, doktor dedi ki, yalnız Nazik ona dərmandır!
— Yox, bunu yazma!
— Məhəmməd?
— Can Məhəmməd!
— Sən mənim cücəmsən.
— Sən mənim fərəmsən, Züleyxa!
— Toyuq? Fermadandı?
— Yox, nə danışırsan? Öz həyətimizdəndi.
— Siz çarlinston da oynayırsız?
— Musyaa… siz dazsınızzz?! Axır ki, bir alim ərə rast gəldim.
— Kənd deyil, lap operettadır.
— Göz qaralır, baş fırlanır, adam solur eşqindən. Gör dünyada nələr olur, nələr olur eşqindən.
— Bu kimdir, ay Məhəmməd qardaş?
— Günahlarımdı. Məni qarabaqara izləyir.
— Qızına elçi düşəndə Əlişə atam deyirdin!
— Yox, anadangəlmə dulam.
— İndi day sən mənim əlimdən Elimlər Akademiyasında da qaçıb gizlənə bilməzsən…
— Əmr etsəniz, lap seygah da oynayaram.
— Möhsün, yaz!
Книги->Книга «Азербайджанфильм: афоризмы и крылатые выражения»